Jest to pierwszy przychówek krytycznie zagrożonego wyginięciem szpaka balijskiego w Gdańskim Ogrodzie Zoologicznym. Być może ptaki, gdy dorosną, żyć będą w swoim środowisku naturalnym - na Bali, skąd pochodzi ten gatunek, albo w innym miejscu, gdzie prowadzi się próby jego reintrodukcji.

Niespełna miesiąc temu z budki lęgowej znajdującej się w wolierze, całkiem sprawnie wyskoczyły dwa podloty krytycznie zagrożonego wyginięciem, indonezyjskiego gatunku: szpaka balijskiego.

- To dla naszego ogrodu wielka radość, duma i ogromny sukces hodowlany - mówi Michał Targowski, dyrektor ZOO Gdańsk.

Pisklęta są już na tyle podrośnięte, że niewprawnym okiem trudno odróżnić je od rodziców.

- Wygląd młodych zdradza krótszy ogon (sterówki wciąż rosną) i brak charakterystycznego pióropusza na głowie, obecnego u dorosłych osobników - tłumaczy Michał Targowski. - Lot młodych jest jeszcze niepewny, ale z dnia na dzień stają się mistrzami latania i wkrótce się usamodzielnią.

- Jest to pierwszy przychówek szpaka balijskiego w Gdańskim Ogrodzie Zoologicznym. Dwuletnie osobniki, które doczekały się potomstwa pochodzą z niemieckich hodowli – opowiada Klara Stangorra, opiekunka szpaków balijskich w ZOO Gdańsk. - Samica przyjechała do naszego ogrodu w 2020 roku z zoo w Schwerin, natomiast samiec wykluł się w ogrodzie w Neuwied. Oboje rodzice są niezwykle troskliwi, równomiernie zaangażowani w wychowanie młodych, na zmianę karmią i pilnują potomstwa.

Szpak balijski jest gatunkiem endemicznym, mieszkającym do niedawna jedynie na wyspie Bali w Indonezji. Ze względu na atrakcyjny wygląd stał się obiektem pożądania ludzi i regularnie padał łupem kłusowników. W wyniku rabunkowej działalności człowieka zaczął znikać z rodzimej wyspy. W okresie gdy gatunek został odkryty, czyli około 1900 roku, liczył szacunkowo 300 - 900 osobników. Dziewięćdziesiąt lat później pozostało ich na wolności zaledwie 15! Od tego czasu, mimo ciągłych prób poprawienia liczebności populacji, jej wielkość jest stale rozchwiana i waha się, utrzymując się niezmiennie na krytycznym poziomie. Trudna sytuacja tego gatunku sprawia, że każdy lęg w hodowlach zamkniętych jest niezwykle oczekiwany i rozbudza nadzieje na poprawę stanu w naturze.

- Wszelkie przychówki szpaków balijskich w hodowlach zamkniętych mają wpływ na to, jak przedstawia się stan dzikiej populacji - mówi Izabela Krause, zastępca dyrektora ds. hodowlanych ZOO Gdańsk. - Wynika to z faktu, że ratowanie znikającego gatunku polega na wypuszczaniu na wolność osobników hodowlanych, które w przyszłości utworzą pary lęgowe zarówno na wyspie Bali jak i w innych obszarach, gdzie trwają próby introdukowania gatunku – dodaje Izabela Krause.

To, czy gdański przychówek żyć będą na wolności, czy też trafi do innego ogrodu zoologicznego, nie zależy od naszego zoo. Każdy cenny, zagrożony wyginięciem gatunek zwierząt mieszkających w ogrodach zoologicznych ma swojego koordynatora, czyli osobę, która posiada wszelkie dane na temat liczby oraz struktury wiekowej i płciowej konkretnych okazów w poszczególnych placówkach. To właśnie koordynator podejmuje decyzję, czy dany osobnik może być przekazany do innego ogrodu celem reprodukcji lub do reintrodukcji w naturze. Koordynatorem szpaka balijskiego jest jeden z pracowników zoo w Kolonii.

Fot. Gdański Ogród Zoologiczny