W kwietniu i maju w Państwowej Galerii sztuki w Sopocie można oglądać wystawy prac Teresy Tyszkiewicz i Feliksa Smolińskiego.

Wystawa zatytułowana „Uśmiech meduzy” jest prezentacją działań artystycznych Teresy Tyszkiewicz, która swoją sztuką w intuicyjny, niezwykle śmiały i zarazem sensualny sposób dawała wyraz kobiecemu doświadczaniu świata. Wystawa daje wgląd w twórczość artystki od końca lata 70. do jej śmierci w 2020 roku. Zestaw obrazów, fotografii i obiektów przestrzennych pokazuje emancypacyjny potencjał jej sztuki i radykalnie subiektywną wyobraźnię. Emocjonalna i intuicyjna, oparta na psychofizycznym przeżyciu, często wręcz ekstatyczna sztuka Tyszkiewicz realizowana była w zespoleniu ciała z substancjalną realnością natury. Obrazy malowane, spawane, nabijane a nawet wyrąbywane siekierą noszą w sobie ślady fizycznego wysiłku, zmagania z ich materią. Wystawa ukazuje prekursorską rolę artystki, która swoją sztuką prowokowała i otwierała pole do refleksji, które stają się wyzwaniem dla obecnych czasów.

Teresa Tyszkiewicz od 1982 roku mieszkała w Paryżu, a jej prace znajdują się w kolekcjach wielu prestiżowych muzeów, m.in. Musée d’Art Moderne de Paris, Paryż;  Centre Georges Pompidou, Paryż; Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa; Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa; Fundacja Rodziny Staraków, Warszawa;  Muzeum Sztuki w Łodzi.

Wystawę prac Teresy Tyszkiewicz „Uśmiech meduzy” można oglądać do 22 maja.

Od 13 kwietnia do 15 maja w PGS oglądać można wystawę prac Feliksa Smolińskiego pt. „Feliks, Felix". Smoliński to artysta nieprofesjonalny, samorodny. Prawdziwy wybuch jego twórczości nastąpił po tragicznym wypadku i długim pobycie w szpitalu psychiatrycznym. Po wyjściu malowanie stało się jego głównym zajęciem. Malarstwo Smolińskiego ukazuje jego wewnętrzne problemy, walkę z demonami przeszłości. Wiele mówią o tym tytuły jego prac. Znamienny jest też pseudonim Felix, czyli szczęśliwy. I choć jego ego życie nie należało – w potocznym rozumieniu tego słowa do „szczęśliwych”, to właśnie w malarstwie mógł on znaleźć rozładowanie ciążących mu problemów. Postaci zapełniające jego obrazy, często przedstawiane karykaturalnie objawiają emocje, napięcia, przeżycia oraz obsesje samego artysty.

Tematyka prac sygnowanych pseudonimem Felix jest bardzo różnorodna, ale bez trudu można znaleźć wyróżnić w nich nawiązania do dzieł Picassa, Legera, Kantora, Dalego, Magritte´a. Można odnieść wrażenie że Felix świadomie cytuje wspomnianych mistrzów, wykształcając jednocześnie swój własny styl, własną narrację i własnych bohaterów.

Prezentowane prace pochodzą z kolekcji: Joanny Dobosz-Dobrowolskiej i Adama Dobosza, Agnieszki i Stanisława Miklas, Katarzyny Masłowskiej oraz Agnieszki i Krzysztofa Środy

Fot. materiały prasowe PGS