Spektakl inspirowany książką Joanny Siedleckiej "Mahatma Witkac." Co to znaczy „Kalamarapaksa”? Nic nie znaczy! Witkacy był mistrzem w konstruowaniu neologizmów, których z upodobaniem używał zarówno w swojej twórczości, jak i w kontaktach towarzyskich.

Z kontekstu jednak wynika, że jest to określenie na sytuację zupełnie beznadziejną. Kiedy więc wszystko wali się w gruzy, jedyne, co możemy powiedzieć, to – Kalamarapaksa!

Rzecz o Witkacym . . . określa treść spektaklu. Bo chociaż o Witkacym wiemy już bardzo dużo, postać tego ekscentrycznego artysty kryje wciąż wiele tajemnic . . . W jaki sposób filozofia, system etyczny, poglądy społeczne i słynny katastrofizm odzwierciedlały osobowość Witkacego? I jakim właściwie był człowiekiem?

Na te właśnie pytania starają się odpowiedzieć twórcy spektaklu.

Postać Witkacego – człowieka wyłania się z opowieści bohaterki monodramu. Jest nią Winifred Cooper, Angielka, żona Polaka. Mimo, że od kilkudziesięciu lat mieszka w Polsce, wciąż czuje się tu obco. Zanurzona w zgrzebną PRL-owską rzeczywistość, wraca we wspomnieniach do szalonych lat dwudziestych, czasów swej młodości, które spędziła w Zakopanem, ciesząc się zainteresowaniem Witkacego. Ten ówczesny "demon krakowskich salonów" był entuzjastycznym wielbicielem kobiecego wdzięku. I właśnie relacje z kobietami najlepiej obrazują stosunek Witkacego do życia. Ze scenicznej opowieści wyłaniają się sylwetki ważnych w życiu Witkacego kobiet.

Przedstawienie nagrodzone na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Prezentowane było ponad 350 razy w Polsce i za granicą, m. in. Sejnach, Moskwie i Pradze.

Po spektaklu zapraszamy na spotkanie z reżyserem i aktorką, które poprowadzi kurator cyklu MONOTEATR, Wiesław Geras.

Wstęp jest bezpłatny, obowiązuje wcześniejsza rezerwacja miejsc (zapisy od 15 czerwca) pod adresem: monoteatr@ftg.pl lub tel. 58 322 04 14.

Spektakl prezentowany jest w ramach projektu "MONOTEATR: MIKROKOSMOS MIEDZIEWSKIEGO", dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Kultura Dostępna”.

MONOTEATR
Jest to zainicjowany w 2016 roku w Teatrze w Oknie cykl spotkań eksplorujący unikalną formę teatru jednego aktora. Jest okazją do bliższego spotkania szerokiego kręgu odbiorców z tą najprostszą, a zarazem najtrudniejszą z form teatralnych. Prezentacje różnorodnych spektakli tego gatunku wieńczą spotkania z artystami, dyskusje z udziałem publiczności, a także debaty z udziałem ekspertów. Kuratorem cyklu jest Wiesław Geras.

MIKROKOSMOS MIEDZIEWSKIEGO
Osobowość. Wizjoner. Mistrz. Detalista. „Żywa legenda”... W znacznej mierze dzięki niemu Słupsk jest określany stolicą monodramów. Stworzył dziesiątki spektakli w poetyce teatru jednego aktora, a regularność z jaką zdobywają one nagrody na ogólnopolskich i zagranicznych festiwalach, wprawia w pełne szacunku zdziwienie. Energiczny i żywiołowy, często wydaje się młodszy od swoich aktorów. Stanisław Miedziewski obchodził w 2017 roku jubileusz 40-lecia pracy reżyserskiej i to jemu zadedykowaliśmy przegląd "Mikrokosmos Miedziewskiego" w ramach cyklu MONOTEATR.

CARYL SWIFT
Urodzona w Farnborough (Wielka Brytania) aktorka, tłumaczka, animator kultury, od ponad dwudziestu lat mieszka w Polsce. Członek ZASP. W 1985 ukończyła Uniwersytet Walijski w Aberystwyth, Wydział Teatru, Filmu i Telewizji (aktorstwo, reżyseria). Od początku lat ’90 aktorka współpracuje z wybitnym reżyserem Stanisławem Miedziewskim (Słupski Ośrodek Teatralny RONDO, Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku, Kompania Banda Oszustów). W latach 2005-2007 aktorka i asystent reżysera w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie była również koordynatorem współpracy zagranicznej teatru. W 2005 roku zagrała też w Teatrze Off-deBicz w Sopocie. Zrealizowała trzy monodramy „Kalamarapaksa”, „Ćma” i „Matka Mejra i jej dzieci”. Aktorka ma swym koncie role w serialach telewizyjnych i reklamach. Caryl Swift jest również autorką wielu przekładów dla teatrów i aktorów (m.in. Teatr KANA, Ewa Kasprzyk, dla Festiwalu Teatralnego Divadlo w Nitrze na Słowacji, Marcin Bortkiewicz, Wioletta Komar, Teatr Cogitatur). Współpracuje też aktorami pomagając im ulepszyć odegranie jej przekładów w języku angielskim. Dzięki zachowaniu - w przekładzie - niuansów rytmu, tonu i emfazy oryginału, wynikiem takiej współpracy są bardzo pozytywne recenzje i prestiżowe nagrody, m.in. Fringe First oraz Critics’ Award na Edinburgh Fringe Festival („Noc”, Teatr KANA) oraz w 2011 roku Best Actress („Diva”, Wioletta Komar) i Best International Show („Patty Dyphusa”, Ewa Kasprzyk) na United Solo Festival na Broadway’u w Nowym Jorku.