Tydzień Filmu Niemieckiego to wydarzenie, które już na stałe wpisało się w polski kinowy krajobraz. Organizatorzy pilnują, by program naświetlał aktualne trendy i był blisko tego, co bije w sercu niemieckiego społeczeństwa. Przegląd gwarantuje podróż przez różnorodne filmowe gatunki, mistrzowie spotykają się w nim z debiutantami, hity box-office’u z festiwalowymi odkryciami. Kolejna szansa by poznać współczesne kino sąsiadów z Zachodu, nadarzy się już wkrótce.

Maren Ade w filmie Toni Erdmann udowodniła, że niemieckie kino potrafi bawić, nie gubiąc ciężaru gatunkowego. Dowodem na to jest też hit box office’u, komedia Witamy u Hartmannów. Tematem jest tu kryzys uchodźczy i związane z nim rasizm i biurokratyczne absurdy. Z kolei Kaminski i ja to kolejny owoc współpracy duetu Daniel Brühl (aktor) i Wolfgang Becker (reżyser), twórców Good Bye, Lenin! Na ekranie starcie dwóch mocnych osobowości napędzane jest czarnym humorem.
Czasem słońce, czasem... płacz. W Powrocie do Montauk autor wybitnego Blaszanego bębenka, Volker Schlöndorff opowiada o brzemiennym w skutki spotkaniu byłych kochanków. W tle Nowy Jork i dramat z kroplą romantycznej domieszki. Mniej znanych nazwisk, ale równie dużą emocjonalną siłę rażenia zawiera film Najlepszy ze światów. Adrian Goiginger, scenarzysta i reżyser, oparł tę poruszającą historię o macierzyństwie w cieniu nałogu na własnych doświadczeniach. Wreszcie nagradzany na rozlicznych festiwalach Western Valeski Grisebach, rozgrywająca się pośród idyllicznych pejzaży opowieść o konfrontacji niemieckich robotników najemnych i bułgarskich wieśniaków, gdzieś na pograniczu bułgarsko-greckim.

Mocne jak zawsze są dokumenty. W Rewolucji dźwięku reżyserka Margarete Kreuzer oddaje hołd twórcy zespołu Tangerine Dream, Edgarowi Froese. Bohaterem biograficznego Beuysa jest zaś niemiecki artysta rzeźbiarz, performer, działacz i teoretyk sztuki, Joseph Beuys. Film przypomina, że sztuka może wpływać na kwestie społeczno-polityczne.

Źródło Fotografii: materiały prasowe.