Teoria i wielkie Bum. Powiedzieć, że książka „Leksykon smaków” autorstwa Nikki Segnit to pozycja o pasji do gotowania to nic nie powiedzieć. Gdyby do czasu przeczytania leksykonu wydawało się komuś, że owoce i warzywa, to na swój sposób atomy różnorodnych potraw, to po lekturze raczej zmieni zdanie.

Bo jest to opowieść, o tym jak polaczenie różnych par smaków tworzy dania. Grupy smaków wyodrębnione przez autorkę są następujące:

• Siarkowe,
• Musztardowe,
• Ziemiste,
• Serowe,
• Mięsne,
• Pieczone,
• Kwieciście owocowe,
• Cierniste i krzewinkowe,
• Cytrusowe,
• Kremowo owocowe,
• Orzeźwiająco owocowe,
• Leśne,
• Pikantne,
• Zielone i trawiaste,
• Słone,
• Morskie,

Spośród nich autorka opisuje 4851 par. Zestawień owoców, warzyw, mięs, ryb, owoców morza, ziół i przypraw.

Prostota i nieco szaleństwa

Czytanie „Leksykonu smaków” to fantastyczna i barwna zachęta do eksperymentów w domowej kuchni.

Do uznania, iż nasz własny subiektywny gust ma znaczenie. To z jednej strony opowieść o tym, że poznawanie nowych smaków (i ich połączeń!),  jest nieodzowną częścią dalekich podróży. Lecz uświadamia też czytelnikowi, że z drugiej strony warto odbywać podróże do miejsc pobliskich.

Knajpek, do których dotrzemy pieszo ,lokalnych zajazdów dla kierowców TIR-ów itp. Bo i w takich miejscach czeka  nasze podniebienie wiele do odkrycia. I nie zawsze czekają one na nas w bardzo wykwintnych daniach.

Szacunek wzbudza dociekliwość autorki i wielość wykorzystanych przez nią źródeł. Jak prawdziwy leksykon jest też skarbnicą wielu ciekawych informacji.

Niżej podpisana odkryła dla przykładu istnienie takich deserów jak: Mont Blanc i Semifreddo, a także np. likieru Castries crème (likier z orzeszków ziemnych).

Pozyskała też informacje jakie były początki Nutelli i Snickersów. I stwierdziła, że w kuchennym kosmosie istnieje moc nieoczywistych duetów. Takich jak chociażby czekolada i ser kozi, czy grzyby i jadalne kasztany. Oprócz tego za sprawą autorki dowiadujemy się, że faktycznie w wielu wydawałoby się odległych smakowo produktach występują te same złożone związki chemiczne. I to właśnie one decydują, iż możemy łączyć wspomniane grzyby i kasztany, gdyż te pierwsze często rosną pod tymi drugimi.

Podając też przykłady wielu takich samych lub zbliżonych do siebie składem potraw, z wielu krajów Nikki Segnit sugeruje, że ludzkość en masse już dawno instynktownie istnienie owych połączeń odkryła. 

Polecam choćby przejrzenie „Leksykonu smaków” każdemu kto choćby od czasu do czasu lubi coś ugotować. By sam doświadczył prawdziwości stwierdzenia, iż nie warto za każdym razem „trzymać się przepisu jak poręczy schodów w ciemności.” Bo gotowanie może sprawiać radość i być jak najbardziej zabawą.

Czytać koniecznie po posiłku.

Przepisy:

1.Makaron z cukinią

Pokroić 4 cukinie w talarki o szerokości 2 cm i ułożyć na wysmarowanej oliwą tacce. Skropić oliwą i piec w piekarniku 30 min w temperaturze 180°C. Ugotować makaron typu falafele al dente . Wymieszać z upieczonymi cząstkami cukinii, wraz z pozostałą po pieczeniu oliwą. Dodać garstkę startego parmezanu lub drobno posiekaną bazylię i miętę. Można też przybrać to danie obranymi i uduszonymi wraz z cukinią ząbkami czosnku.

2.Sałatka z ziemniaków z majonezem chrzanowym

Do ugotowanych i pokrojonych w kostkę ziemniaków dodajemy( w proporcji jedna łyżka świeżo startego chrzanu na 4 łyżki majonezu) majonez chrzanowy, na koniec dodajemy rozdrobnioną wędzoną rybę-łososia, makrelę lub pstrąga.

3.Tarta malinowo-migdałowa

Wylepiamy tortownicę o średnicy 20 cm kruchym ciastem, smarujemy je ulubionym dżemem malinowym. Oddzielnie ucieramy 100 g masła i 125 g cukru, w trakcie ucierania stopniowo dodając 3 ubite wcześniej jajka. Następnie dodajemy łyżeczkę esencji migdałowej i 150 g mielonych migdałów. Całość ostrożnie wykładamy na posmarowany dżemem spod tarty. Pieczemy 35 min w temperaturze 200° C.

 Na kwadrans przed końcem pieczenia ciasto posypujemy łyżką migdałów w płatkach.