W Instytucie Kultury Miejskiej odbyła się kolejna debata w ramach Kongresu Kultury Pomorskiej. Spotkanie poprowadziła Agata Bachórz, oraz Krzysztof Stachura.

W ostatnich latach sektor kultury w Polsce stał się polem intensywnych badań. Jego efektem są dziesiątki, jeśli nie setki analiz i opracowań, zwiększających wiedzę opinii publicznej na temat tego, jaka jest dziś polska kultura. Co ciekawe relatywnie mało uwagi w tych studiach poświęca się sferze, która ramuje logikę działań kulturowych, czyli polityce kulturalnej. Warto zastanowić się, z czego wynika to zaniedbanie i jakie są jego konsekwencje. W epoce myślenia o kulturze żywej i poszerzonej, gdy kulturze przypisuje się doniosłą rolę i społeczne znaczenie, słabość polityk kulturalnych świadczy o strukturalnej słabości całego systemu kultury.

Niestety, kultura nie jest ważnym elementem polityk rozwojowych w Polsce, często też traktuje się ją instrumentalnie, jako proste narzędzie do osiągania celów (przede wszystkim promocyjnych i edukacyjnych). Nie ma również jasności odnośnie tego, jak mógłby przebiegać proces tworzenia polityk kulturalnych, jacy aktorzy powinni być w nim uwzględnieni oraz co ma właściwie być jego zasadniczym efektem. Kluczowe znaczenie wczorajszej dyskusji stolikowej było przemyślenie, jakie mogą być cele pomorskiej polityki kulturalnej, uwzględniającej aspiracje i potrzeby różnych aktorów społecznych.