Stowarzyszenie Pisarzy Polskich świętuje trzydzieści lat działalności. Podczas uroczystości zorganizowanej przez gdański oddział Stowarzyszenia wręczono Nagrody Prezydenta Gdańska w Dziedzinie Kultury. Trafiły do Anny Czekanowicz, Elżbiety Pękały i Janiny Wieczerskiej.

Panie odebrały nagrody z rąk Andrzeja Stelmasiewicza, przewodniczącego Komisji Kultury i Promocji. Laureatki przez lata działały na rzecz gdańskiej kultury tworząc, pracując w miejskich instytucjach czy lokalnych mediach.

Anna Czekanowicz przez jedenaście lat była dyrektorem Biura Prezydenta ds. Kultury w Urzędzie Miejskim w Gdańsku. Wcześniej pracowała jako kierowniczka literacka Opery Bałtyckiej i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. W latach 2002–2005 pełniła rolę prezesa gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jest pomysłodawczynią nagrody i festiwalu Europejski Poeta Wolności.  

Elżbieta Pękała prawie całe swoje życie zawodowe związała z Nadbałtyckim Centrum Kultury. Pełniła tam funkcję zastępcy dyrektora tej instytucji. Wcześniej, przez osiem lat  pracowała w bibliotece.

Janina Wieczerska - dziennikarka, felietonistka i pisarka, przez lata związana z Dziennikiem Bałtyckim. Autorka kilkunastu książek, w tym zbioru felietonów o książkach „Regał podręczny”. Jej powieść pt. „Nie ma sprawy” z 1977 roku została zaadaptowana na film pt. "Na własną prośbę".

Laureatki otrzymały nagrodę w wysokości po 5 000 złotych każda. Uroczystość jubileuszu Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i wręczenia nagród uświetnił występ Capelli Gedanensis.

O Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich :

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich nawiązuje do tradycji Związku Zawodowego Literatów Polskich,  który powstał z inicjatywy Stefana Żeromskiego już w 1920 r. Po rozwiązaniu w stanie wojennym w 1983 Związku Literatów Polskich władze wkrótce potem powołały organizację pisarską pod tą samą nazwą, ale już ze swoim zarządem. Większość pisarzy nie  wstąpiła  jednak do tej nowej organizacji ze starą nazwą i zapisem w statucie „przewodniej siły PZPR w braterskim przymierzu z ZSRR”,  by  nie  firmować w ten sposób działania władz PRL.

Początkowo ci  niepokorni wobec władz pisarze działali nielegalnie i dopiero dzięki przemianom historyczno-społecznym w Polsce, 31 maja 1989 legalnie odbył się w Warszawie założycielski zjazd Stowarzyszenia. Statut SPP głosi, że instytucję tę "tworzyli pisarze podtrzymujący niezależne życie literackie i kulturalne w stanie wojennym i po bezprawnym rozwiązaniu Związku Literatów Polskich w 1983 roku".

SPP  nawiązuje nie tylko do niepodległościowych działań środowisk literackich w kraju, ale  również tych działających  za granicą, podejmowanych w obronie godności, suwerenności literatury narodowej, praw ludzkich i swobody tworzenia. 

Rejestracja SPP nastąpiła w 1989 roku. Wybrano wówczas Zarząd Główny (z Janem Józefem Szczepańskim jako prezesem), w składzie niemal identycznym jak przed rozwiązaniem dawnego Związku Literatów Polskich.  Większość niezrzeszonych pisarzy z Polski i przebywających na emigracji, zgłosiła akces przystąpienia do SPP. Legitymację nr 1 otrzymał Czesław Miłosz. Legitymację SPP nosiły również noblistki Wisława Szymborska i Olga Tokarczuk.