Klasyczny tekst Williama Szekspira i inscenizacja pełna odniesień do współczesności to połączenie ryzykowne. W przypadku spektaklu wystawionego na deskach Teatru Miejskiego w Gdyni efekt jest jednak bardzo dobry, a zabawa konwencją pozwala lepiej zrozumieć emocje bohaterów dramatu.

Abstrakcyjna dla współczesnych odbiorców nienawiść panująca między znakomitymi rodami Werony przełożona została na niechęć pomiędzy właścicielami i kibicami klubów piłkarskich. Wystawne bale zamieniły się na zakrapiane przyjęcia w ogrodzie, a uliczne burdy dorastających szlachciców na pomeczowe ustawki, które wyreżyserowane zostały w iście filmowym stylu. W spektaklu nie brak też współczesnych rekwizytów takich jak telefony komórkowe, które zaskakująco dobrze wpisały się w tekst.

Marta Kadłub i Maciej Wizner w rolach tytułowych sprawują się znakomicie, a wśród postaci drugoplanowych duże wrażenie robią miedzy innymi aktorzy odgrywający rodziców Julii (Dorota Lulka i Bogdan Smagacki). Widać, że dużo pracy reżyser (Krzysztof Babicki) i aktorzy poświęcili przy tym analizie relacji rodzinnych głównych bohaterów dramatu.

– Romeo z tekstu Szekspira jest młodszy ode mnie, jednak udawanie nastolatka wyglądałoby sztucznie – mówi Maciej Wizner, aktor grający w spektaklu główną rolę męską. – Podczas pracy nad tą postacią przyjęliśmy więc interpretację, że jest to młody mężczyzna niedojrzały emocjonalnie, rozpieszczony, wybuchowy, który łatwo daje się ponieść żarowi uczuć. Jego tata jest bogatym właścicielem klubu piłkarskiego, więc wydaje się to dość prawdopodobne.

Oczywiście można znaleźć w tym współczesnym odczytaniu Szekspira drobne niekonsekwencje, jak na przykład w trudnościach z powiadomieniem Romea o zawiłościach planu Brata Wawrzyńca, nie przeszkadza to jednak w bardzo pozytywnym odbiorze sztuki. W końcu nie bez powodu od dłuższego czasu na spektaklach Teatru Miejskiego w Gdyni frekwencja wynosi 100%.

Foto: Roman Jocher (materiały prasowe teatru).