Sopocką tradycją stał się Bieg im. „Inki”, który w tym roku odbędzie się 4 marca. Biegacze będą mieli do wyboru dwa dystanse: 2023 i 5000 m. O godz. 11.15 organizatorzy zapraszają na wspólne śpiewanie pieśni żołnierskich. Start do biegu o godz. 12.00. Po zakończeniu uczestnicy przejdą na ulicę Armii Krajowej i złożą hołd bohaterskiej sanitariuszce u stóp pomników poświęconych jej i Armii Krajowej.

Zapisy na bieg ruszyły na portalu Elektroniczne Zapisy i MOSiR Sopot. Online można się zapisać do północy 2 marca. W dniu biegu, 4 marca, będzie to możliwe w Biurze Zawodów, które będzie czynne od godz. 10.00 do 11.45.

Opłata startowa wynosi 25 zł. Podczas biegu nie liczy się uzyskany wynik, każdy zapisany uczestnik otrzyma numer startowy i pamiątkowy medal.

Bieg jest organizowany przez Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Sopocie, przy współpracy z „Koliba Sopot” i PTTK o/Sopot. W uroczystościach udział biorą sopockie drużyny ZHR. Bieg honorowym patronatem objął Jacek Karnowski, prezydent Sopotu. Przy pomnikach Danuty Siedzikówny „Inki” i Armii Krajowej w godz. 11.00-14.00 będzie pełniona Harcerska Warta Honorowa.

Program wydarzeń Biegu im. INKI

10.00 - 11.45 – godziny otwarcia Biura Zawodów, weryfikacja uczestników.

11.15 - 11.45 –  wspólne śpiewanie pieśni żołnierskich.

11.50 - 12.00 – wystąpienia zaproszonych gości.

12.00 - 12.30 – Bieg im. INKI na dystansie 2023 metry i 5 km.

12.15 - 12.45 – wspólne śpiewanie pieśni żołnierskich.

12.45  – sformowanie pocztów sztandarowych i przemarsz  uczestników biegu i zaproszonych gości pod pomnik Danuty Siedzikówny „Inki” i Armii Krajowej.

Poczty sztandarowe wystawią:

• Zespół Szkół Technicznych w Sopocie im. Danuty Siedzikówny „Inki”
• Samorządowa Szkoła Podstawowa nr 1 w Sopocie im. Armii Krajowej
• Okręg Pomorski Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej
• PTTK o/Sopot
• 37 Gdańska Drużyna Harcerek „Biedronki” im. Danuty Siedzikówny „Inki”
• 25 Sopocka Drużyna Harcerek „Samarytanki” im. Danuty Siedzikówny „Inki”
• 70 Sopocka Drużyna Harcerek im. Zawiszy Czarnego herbu Sulima

13.30 – złożenie wieńców i kwiatów.

14.00 ‒ zakończenie.

Kim była patronka Biegu

Danuta Siedzikówna „Inka” to jedna z najbardziej heroicznych postaci w dziejach polskiej walki o wolność. Urodziła się 3 września 1928 r. Wychowała się w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Po śmierci matki, zamordowanej przez Gestapo, mając zaledwie 15 lat, w grudniu 1943 r. Danuta razem z siostrą Wiesławą złożyła przysięgę AK. Następnie odbyła szkolenie sanitarne. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w 1944 r. podjęła pracę kancelistki w nadleśnictwie Hajnówka. W czerwcu 1945 r. wraz z innymi pracownikami nadleśnictwa została aresztowana przez grupę NKWD-UB za współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Z konwoju uwolnił ją patrol wileńskiej AK Stanisława Wołoncieja „Konusa", podkomendnego mjr Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki". W oddziale pełniła funkcję sanitariuszki.

Na przełomie 1945 i 1946 r., zaopatrzona w dokumenty na nazwisko Danuta Obuchowicz, podjęła pracę w nadleśnictwie Miłomłyn w pow. Ostróda. Wiosną 1946 r. nawiązała kontakt z ppor. Zdzisławem Badochą „Żelaznym", dowódcą jednego ze szwadronów „Łupaszki". Do lipca 1946 r. służyła w tym szwadronie jako łączniczka i sanitariuszka, uczestnicząc w akcjach przeciwko NKWD i UB. W czerwcu 1946 r. została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne dla szwadronu. 20 lipca 1946 r. została aresztowana przez funkcjonariuszy UB i osadzona w więzieniu w Gdańsku przy ulicy Kurkowej. Po ciężkim śledztwie 3 sierpnia 1946 r. skazana została na karę śmierci. W akcie oskarżenia "Inki" znalazły się zarzuty udziału w związku zbrojnym, mającym na celu obalenie siłą władzy ludowej oraz mordowania milicjantów i żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

W przesłanym siostrom grypsie z więzienia Siedzikówna napisała: „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba". Zdanie to - według badaczy - należy tłumaczyć nie tylko przebiegiem śledztwa, lecz także odmową podpisania prośby o ułaskawienie. Prośbę taką do ówczesnego prezydenta Bolesława Bieruta skierował za nią jej obrońca. Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Siedzikównę zabił 28 sierpnia 1946 r. o godz. 6.15 strzałem w głowę dowódca plutonu egzekucyjnego z Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Wcześniejsza egzekucja z udziałem żołnierzy się nie udała; żaden nie chciał zabić „Inki", choć strzelali z odległości trzech kroków.

W 2014 r. zespół IPN podczas prac na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku odnalazł i ekshumował szczątki młodej kobiety z przestrzeloną czaszką. Osiem lat temu, 1 marca 2015 r., w Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych, IPN ogłosił, że badania genetyczne potwierdziły, iż są to szczątki Danuty Siedzikówny „Inki”. Tak wspominał „Inkę ” sierż. Olgierd Christa „Leszek”, jeden z jej ówczesnych przełożonych: „Była bardzo lubiana za swoją skromność, a jednocześnie hart i pogodę ducha. Znosiła trudy z równą chłopcom, a niekiedy bardziej zadziwiającą wytrzymałością, szczególnie psychiczną. Raz tylko prosiła w czasie powrotu znad Wisły, by ktoś przejął jedną z jej ciężkich toreb. Maszerowaliśmy prawie półbiegiem ze względu na odległe miejsce postoju, a ją właśnie gnębił brak formy”.

fot. Karolina Konieczna