Spektakl "Więzi" to potrzebny i aktualny komentarz do współczesnych relacji polsko-ukraińskich. Osobiste spojrzenie młodej reżyserki, Oleny Apczel, która dzieli się w tej sztuce bardzo osobistymi doświadczeniami, cechuje dystans, humor i potrzeba wzajemnego zrozumienia.

W spektaklu dzieje się dużo. Przechodzimy od scen zabawnych, jak choćby tych, w których przedstawiana jest rodzina bohaterki do bardzo intymnych doświadczeń (śmierć najbliższych, słowiańska duchowość). Od drobnych codziennych obserwacji do wielkiej polityki (autorka była uczestniczką Majdanu, aneksja Krymu dotknęła jej rodzinę) i doświadczenia wojny. Dowiadujemy się także jak wygląda Polska z perspektywy Ukrainy i sama ukraińska codzienność widziana od środka.

– Poprzez relacje w mojej rodzinie chciałam ukazać skomplikowaną sytuację społeczno-polityczną w kraju, gdzie jakikolwiek wybór w warunkach wojny prowadzi do wyrzeczenia się czegoś. Z jednej strony nacjonalizm i patriotyzm są niezbędne, by konsolidować naród, z drugiej oznaczają dla wielu podążanie w stronę państwa, w którym wszyscy mówią tak samo, wierzą tak samo i myślą tak samo. A to nie jest możliwe w kraju tak wieloreligijnym, wielojęzycznym i wielonarodowym jak Ukraina – mówi reżyserka.

Tekst "Więzi" powstał na podstawie pamiętników i relacji Oleny Apczel, został jednak napisany przez dwójkę polskich dramaturgów Jarosława Murawskiego i Michała Buszewicza, co bywa szczególnie widoczne w komentarzach wyraźnie skierowanych do polskiego odbiorcy.

Odczuwalne są także doświadczenia autorki w tworzeniu performance, spektakli eksperymentalnych oraz jej fascynacja środkami multimedialnymi, co ożywia spektakl i dopełnia skromną scenografię. Połączenie wszystkich tych środków wyrazu oraz sprawne nagromadzenie różnorodnych wątków przywodzi skojarzenia w iberoamerykańskim realizmem magicznym, tym razem jednak w słowiańskiej odsłonie.

Spektakl wystawiany jest na scenie Stara Apteka Teatru Wybrzeże.