„Jaki narkotyk dla mnie” – tekst Kaia Hensela, wielokrotnie nagradzanego niemieckiego dramaturga średniego pokolenia, tylko pozornie dotyczy substancji psychoaktywnych.

W istocie jest pytaniem o kondycję ludzką w świecie zdewaluowanych wartości, wyśrubowanych oczekiwań i szybkiej konsumpcjonistycznej gratyfikacji. Jak zapełnić metafizyczną pustkę, jak sprostać wyzwaniom, zadowolić innych, nie tracąc siebie, jak pokonać lęk, który nieustannie narasta? Seneka mówi: „Gdy nie wiesz, do którego portu płyniesz, żaden wiatr nie jest dobry” – tak rozpoczyna swój monolog bohaterka dramatu, która wspierając się stoicką etyką, podstawami neurobiologii, biochemii, psychoanalizy i wszelkimi dostępnymi substancjami psychoaktywnymi, usiłuje przekonać słuchaczy, a przede wszystkim siebie, że znalazła na te pytania odpowiedź. Trzydziestokilkuletnia housewife z eleganckiej dzielnicy, niczym bohaterka antycznej tragedii, im bardziej stara się zrealizować ideał żony i matki, tym bardziej się od niego oddala. „Aby poznać siebie, musisz wystawiać się na próbę”. Przejmująca historia o nadwrażliwości, niespełnieniu i samotności staje się właśnie taką próbą. Próbą analizy mechanizmów uzależnienia i diagnozą społeczeństwa, które takie mechanizmy generuje. [Magdalena Boć].

autor: Kai Hensel | tłumaczenie: Iwona Nowacka | reżyseria, adaptacja tekstu i czytanie: Magdalena Boć | reżyseria obrazu: Filip Załuska | prowadzenie dyskusji: Weronika Łucyk | prapremiera | w dyskusji udział weźmie tłumaczka sztuki